گفت و گوی ذهنی،درگیری ست که افراد به طور دائم با آن دست و پنجه نرم می کنند و این درگیری ها اغلب جنبه ی منفی دارد و عموما افراد به اشتباهاتی که در گذشته مرتکب شده اند و یا اضطرابی که نسبت به آینده دارند، تمام وقت در کلنجار هستند و با این افکار، کور کننده ی روزنه های امید هستند و تلاش فرد را جهت محقق سازی رویاها از میان میبرد اما در مقابل، تفکر مثبت می تواند موجب تقویت اعتماد به نفس فرد شود و راه های رسیدن به موفقیت را هموار می سازد.
تمامی امور از افکار الهام می گیرند و اگر بتوان طرز تفکر را تغییر داد،قطعا نتایج چشمگیری را می توان به دست آورد، زیرا انسان ذاتی به دنبال رشد و پیشرفت خود در زمینه ی متفاوت مالی، احساسی، جسمی و یا معنوی ست.
"آگاهی" جهت ایجاد تغییرات مثبت ذهنی می بایست از ماهیت افکار آگاه بود، افکار منفی،لایه های عمیقی از درد و خشم را در فرد ایچاد می کند.این امر با تقابل و آگاهی صورت می گیرد.یکی از خودگویی های منفی متداول،بیان عبارت" من نمی توانم" است، با بیان این عبارت ذهن را جهت انجام هر اموری مقاوم می کند، به جهت انجام ندادن.
بهترین روش کاربردی جهت از بین بردن خود گویی منفی،آن است که بلافاصله آن را مهار ساخت و افکار را به سمت دیگر معطوف ساخت.
جملات تاکیدی مثبت، عبارت امید بخشی ست که نتیجه و اهداف مطلوب را توصیف می کند که به صورت مختصر و باور پذیر بیان می وشد و می بایست با تمام وجود آن را حس کرد و زمانی می توان از قدرت ضمیر ناخودآگاه استفاده کرد که کلمات را همراه با ایمان کامل برای خود تکرار کرد
به جهت رهایی از افکار منفی، می بایست داستانی را خلق کرد که آن را دائم با خود تکرار کرد، این داستان، میتواند در ارتباط با رویداد های دلخواه و یا اهداف مورد نظر باشد، به گونه ای که گویی در همین وقت به دست رسیده است.
شناخت عوامل منفی محیطی در زندگی از مهم ترین روش ها برای زدودن افکار منفی از ذهن می باشد، چرا که سبب می شوند ذهن زمینه پذیرش هرچه بیشتر افکار منفی را فراهم می کند و به راحتی می توانند بر زندگی شخصی و تصمیمات تاثیر بگذارند.
زندگی در زمان حال یکی از مراحل مهم انجام انجام خود گویی مثبت است.امکان دارد در مسیر موفقیت و دستیابی به اهداف از امور کثیری که می بایست انجام داد،ترس و واهمه وجود داشته باشد، در این حالت ذهن درگیر افکار منفی مانند ترس و نگرانی خواهد شد که به نا امیدی و سرکوب شدن رویاها خواهد انجامید.
در این مرحله،کافی ست بر آن هایی که به جهت مقصود مهم است،تمرکز شود و پرسشی از خود انجام شود:
"در حال حاضر چه کاری می توانم انجام بدهم؟"
افکار را به جای اضطراب درباره ی آینده به سمتی پیش برد که بتوان زمان حال را مدیریت کرد.
"ترس"عاملی که اغلب فرد را از خواسته ها دور می کند،زیرا افراد از تغییر می ترسند، چرا که نمی خواهند لدت های کنونی را از دست بدهند،بنابراین خود را متقاعد می سازند که از وضعیت کنونی راضی هستند.خود گویی درونی سعی بر آن دارد تا با تغییراتبسیار کوچک شخص را فریب دهد و فرد را وادار به خود دروغ گویی کند.
مناسب ترین تغییر،ریسک پذیری ست.با این امر گفت و گوی درونی شروع به تغییر می کند.
در مواجه با چالشها، همواره باید به یاد داشت که زندگی فراز و نشیب داردو لحظات خوب از درون لحظات سخت پدیدار می شود.
اگر سعی بر آن شود که شکر گزار داشته های حاضر بود، خود گویی مثبت بهتر شکل می گیرد.
منبع:سخنوران