اضطراب و بی قراری از شایع ترین بیماری های قرن اخیر است که عده ی بسیاری از افراد را درگیر کرده و باعث ازار فرد مبتلا و اطرافیان او نیز می شود.
احساس بی قراری و نا آرامی یک اختلال مغزی و روانپزشکی است که در آن، تمام وجود انسان در اثر تجربه ی ناراحتی یا فشار های روحی و روانی مضطرب شده و دچار بی قراری می شود. راه رفتن و قدم زدن و حرکت مستمر پاها و تکان دادن آنها می تواند در این شرایط به کاهش بی قراری بینجامد.
این احساس نگرانی و بی قراری مداوم اگر بی دلیل بوده و برای مدت طولانی زندگی فردی و اجتماعی شخص را تحت تاثیر قرار دهد، باید جدی و مهم تلقی شده و برای درمان اقدام شود. اضطراب و استرس تمامی اندام های بدن را درگیر کرده و باعث ایجاد تهوع و مشکلات گوارشی، تغییرات شیمیایی در سیستم گردش خون، لرزش دستها، احساس گیجی، رفتارهای غیر عادی و عوارض جسمی و روحی بسیار دیگری می شود.
احساس خطر یا نا امنی نیز می تواند باعث پیدایش احساس اضطراب و بی قراری بشود. مهمترین اقدام برای درمان این اضطراب شناخت عوامل تنش زا در زندگی فرد بیمار است. لازم است بیمار با آگاهی کامل و شناخت دقیق این عوامل در رفع سریع آنها بکوشد تا منجر به بی قراری، عصبانیت، پرخاشگری و بیشتر شدن اضطراب فرد نشود.
اضطراب به درجات مختلف ترس و نگرانی و دلهره می گویند که مقدار معمول آن مانند استرس شب امتحان برای افراد مفید و سازنده می باشد ولی اگر میزان آن به حدی برسد که باعث ناتوانی مداوم بیمار و اختلال و ایجاد مشکل در عملکرد روزانه و فعالیت های شغلی و تحصیلی و روابط شخصی و اجتماعی فرد بشود، مراجعه به پزشک متخصص ضرورت پیدا می کند. اضطراب گاه و بیگاه واکنش طبیعی بدن به بعضی مشکلات و رنجها است که باعث آمادگی بیشتر انسان برای غلبه بر مشکلات می شود.
ادامه مطلب ...